Śniący. Deski - wystawa Jacka Baczka w WTW

W foyer WTW można oglądać wystawę rzeźb Jacka Baczaka pt. Śniący. Deski – tak twórca nazywa swoje prace – są prezentowane publicznie po raz pierwszy. Kilka z nich powstało specjalnie na tę wystawę.

Tak jak w malarstwie, mówiąc wielkim skrótem, początkiem pomysłu na obraz jest szkic, tak w deskach odlewy są realizacją pomysłu rzeźbiarskiego – mówi Jacek Baczak w rozmowie z Tatianą Drzycimską. – Ale desek nie nazwałbym rzeźbami. Powstawały i powstają z dwóch powodów: zachwytu nad drewnem i zachwytu nad ludzkim ciałem, a szczególnie twarzą. Pomiędzy drewnem a powierzchnią twarzy dzieją się różne historie, opowieści, napięcia… Nie chcę mówić, co ja w nich widzę. Każdy zobaczy to, co chce zobaczyć. Rozmawiam deskami sam ze sobą. Są to obiekty, w których spełnia się moja czysta przyjemność tworzenia, nie jestem zobligowany żadnymi formami, ilością, wyglądem, terminami… To bardzo luksusowa sytuacja: realizować swoje wizje, mieć na to czas i środki. Chciałbym, żeby to trwało jak najdłużej.

Jacek Baczak – z wykształcenia jest pedagogiem specjalnym i pracownikiem socjalnym. Na przełomie lat 80. i 90. podejmował się różnych zajęć, m.in. kopał studnie, pracował w transporcie, w sadzie owocowym, sprzątał. Służbę wojskową odpracował jako salowy w Domu Pomocy Społecznej dla nieuleczalnie chorych, gdzie pozostał na rok jako etatowy pracownik po skończeniu służby. Doświadczenia z tych trzech lat opisał w książce Zapiski z nocnych dyżurów, za którą otrzymał w 1996 r. Nagrodę Fundacji Kościelskich i Nagrodę Prezydenta Miasta Bielska-Białej IKAR ‘96. Nie publikował innych tekstów. Studiował w warszawskiej Wyższej Szkole Pedagogiki Specjalnej, w Wyższej Szkole Administracji w Bielsku-Białej, ukończył Kolegium Pracowników Służb Społecznych w Bielsku-Białej. Pracuje w Miejskim Zespole ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Bielsku-Białej koordynując komisje złożone z lekarzy, psychologów, doradców zawodowych i pracowników socjalnych. Współpracuje również przy tworzeniu Indywidualnych Programów Rehabilitacji niepełnosprawnych pracowników zakładów pracy chronionej. Związany z górami Beskidu Żywieckiego i Tatrami. Najwyższy zdobyty szczyt to Dom [4545 m] w Alpach Szwajcarskich. W wolnych chwilach kajakarz, m.in. przepłynął z przyjacielem Wisłę w szesnaście dni. W okresie od 1989 do 1999 r. miał pięć indywidualnych wystaw malarstwa olejnego w galeriach w Bielsku-Białej, Warszawie i Nowym Sączu. Nie maluje od kilku lat. Tworzy obecnie z drewna i gipsu obiekty zwane przezeń deskami. Ich wybór publicznie prezentuje po raz pierwszy we Wrocławskim Teatrze Współczesnym.

Informacja pochodzi ze strony organizatora