PIOTRUŚ PAN | TLiA w Wałbrzychu | wiek: 6+

adaptacja i reżyseria: Karolina Maciejaszek

scenografia, kostiumy i projekcje: Marika Wojciechowska

muzyka: Piotr Klimek

ruch sceniczny: Ewelina Ciszewska

partie wokalne: Aleksander Różanek

Obsada:
Anna Jezierska/Katarzyna Kłaczek, Bożena Oleszkiewicz, Patrycja Rojecka, Jakub Grzybek, Kamil Król, Paweł Kuźma, Seweryn Mrożkiewicz, Paweł Pawlik

„Piotruś Pan” to klasyka literatury dziecięcej. Któż nie zna przygód chłopca, który postanowił nigdy nie dorastać? Kto z nas nie tęskni za życiem w Nibylandii, fantastycznej krainie stworzonej przez nieposkromioną dziecięcą wyobraźnię? W tej beztroskiej krainie dzieciństwa czas nie przemija a życie jest nieustającą przygodą.

Towarzyszami przygód Piotrusia jest grupa Zagubionych Chłopców, wróżka Dzwoneczek oraz Wendy – dziewczynka, którą Piotruś Pan zabiera do Nibylandii… Jednak nawet w tej szczęśliwej krainie czyhają niebezpieczeństwa: bohaterowie będą musieli zmierzyć się z piratami pod wodzą strasznego Kapitana Haka…

W wałbrzyskiej adaptacji odnajdziemy wszystkie elementy baśniowego świata z kart powieści o „Piotrusiu Panu”, układające się w linearną opowieść. Jednak reżyserka przedstawienia – Karolina Maciejaszek, patrzy na powieść sprzed ponad stu lat ze współczesnej perspektywy i przesuwa nieco akcenty:

Świat, który opisuje w swej powieści J.M. Barrie jest bardzo mocno spolaryzowany. Autor  rozpina go na dwóch biegunach: mamy świat Piotrusia – chłopięcą krainę wiecznego dzieciństwa, kreacji i wyobraźni i świat Wendy – dziewczynki, która chce dorosnąć i wpisać się w nudny schemat życiowej rutyny. Jest świat dzieci – barwny i piękny, i świat dorosłych – którzy tracą umiejętność latania i nie potrafią marzyć. Patrząc dziś na powieść sprzed ponad stu lat, nie sposób nie poddać jej  krytycznej analizie. Chciałabym ocalić Wendy – sprawić, by była ona równorzędną bohaterką do Piotrusia Pana, nie dyskryminować dziewczynek i odciąć się od stereotypowej interpretacji historii o Piotrusiu, jako opowieści awanturniczej, „chłopackiej”. Bo przecież jest to też bardzo piękna historia miłosna. Bardzo też chcę wierzyć, że można dorosnąć i wziąć odpowiedzialność za swoje życie a jednocześnie nie utracić zdolności „latania”.

Niezaprzeczalnym atutem spektaklu jest różnorodność środków artystycznego wyrazu. W przedstawieniu znajdziemy elementy teatru lalkowego, teatru formy i teatru cieni oraz zapadające w pamięć piosenki.

„Piotruś Pan” to spektakl familijny, na który zapraszamy całe rodziny. Przedstawienie jest pochwałą nieokiełznanej wyobraźni. Dzieci uczy, że czasem warto zachować się odpowiedzialnie i dojrzale a ich rodziców – by pielęgnować w sobie dziecko. Bo nie ma lepszej płaszczyzny do dialogu niż wspólna zabawa.