Wystawa kolekcji Księdza Tadeusza Farysia „Niech piękno tych rzeczy pociąga” - ODWOŁANA
Na wystawie „Niech piękno tych rzeczy pociąga” zaprezentowane są modlitewniki, biblie, mszały oraz inne formy piśmiennictwa sakralnego różnych religii. Wszystkie eksponaty pochodzą ze zbiorów księdza Tadeusza Farysia – oleśniczanina, misjonarza, kapelana Solidarności i kolekcjonera. Od czasów studenckich rozwija on swój księgozbiór, który ma charakter wielowątkowy – bibliofilski, misyjny (afrykański), papieski (związany z Janem Pawłem II) i solidarnościowy. Ksiądz Faryś podzielił swoją kolekcję pomiędzy Oleśnicki Dom Spotkań z Historią – Izbę Regionalną działającą w ramach Miejskiego Ośrodka Kultury i Sztuki w Oleśnicy oraz Muzeum Diecezjalne w Świdnicy.
Modlitewnik jest książeczką do modlitwy, która rozpowszechniona jest w kościołach chrześcijańskich (katolickim, prawosławnym, protestanckim).
Wszystkie modlitewniki są śladem europejskiej kultury chrześcijańskiej, wyrazem wiary i religijności, duchowości i pobożności. Są też zapisem możliwości wydawniczych ówczesnych czasów.
W okresie zaborów polskie książeczki do nabożeństwa pełniły szczególnie doniosłą rolę. Były nośnikami kultury narodowej i języka. Oprócz funkcji religijnych, służyły rozbudzaniu uczuć patriotycznych, miłości do Boga i Ojczyzny.
Na uwagę zasługuje bogactwo edytorskie i introligatorskie eksponatów. Zazwyczaj są oprawione w skórę, czasem masę perłową, bogato zdobione, pełnią nie tylko funkcje użyteczną, świadczą też o kunszcie wydawców. Interesujące są również ślady użytkowania modlitewników: notatki, proweniencje, zniszczenia, które świadczą o ich właścicielach i bogatej historii eksponatów.
Prezentowane na wystawie modlitewniki pochodzą w większości z XIX wieku, wydane są w różnych językach europejskich. Jednymi z najciekawszych obiektów są Modlitewnik żołnierski wydany w Rzymie w 1945 roku oraz Modlitewnik dla niewidomych tłoczony pismem punktowym w alfabecie Braille’a. Warto również zwrócić uwagę na modlitewnik wydany w 1882 roku w Oleśnicy.
Cennymi eksponatami są również biblie, z których najstarsza wydana została w XVI wieku, a także dokumenty spisane w językach orientalnych, m.in. po birmańsku czy tybetańsku.
