Wrocławskie srebro. Kolekcja profesora Norberta Heisiga
Prezentowane na wystawie zabytki to głównie srebro mieszczańskie z XVII – XIX wieku, kolekcja jest depozytem fundacji profesora Norberta i Barbary Heisig.
Wrocławska sztuka złotnicza odgrywała od wieków wybitną rolę. Jej tradycja sięga do początków historii miasta. Zleceniodawcami dla tutejszych warsztatów złotniczych była w pierwszej kolejności szlachta oraz duchowni. W XVI wieku wyszukane dzieła sztuki złotniczej zaczęły zamawiać władze miejskie, cechy rzemieślnicze oraz bogate mieszczaństwo. Prezentowane na wystawie zabytki to głównie srebro mieszczańskie z XVII – XIX wieku. Na szczególną uwagę zasługuje kielich mszalny z końca XVII wieku wykonany przez słynnego złotnika Christiana Mentzela. Ciekawą część wystawy stanowią także srebra okolicznościowe np. kubek wysadzany monetami będący nagrodą na wioślarskich regatach w 1887 roku.
Prezentowany na wystawie we wrocławskim Ratuszu zbiór wyrobów złotniczych jest depozytem fundacji profesora Norberta Heisiga i Barbary Heisig z Hamburga. Oboje fundatorzy urodzili się we Wrocławiu i spędzili tu swoje dzieciństwo, aż do zakończenia drugiej wojny świtowej. Barbara Heisig pochodzi z rodziny słynnych wrocławskich przedsiębiorców – założycieli Fabryki Wyrobów Srebrnych Juliusa Eisperta. Norbert Heisig jest emerytowanym profesorem nauk medycznych. W 2001 roku założył Niemiecko-Polskie Towarzystwo Uniwersytetu Wrocławskiego. Dzięki jego zaangażowaniu Towarzystwo prężnie działa na arenie międzynarodowej. Profesor Heisig z zapałem i żelazną konsekwencją walczy o wsparcie i fundusze na promocję wrocławskiej nauki i kultury, a przede wszystkim na te ich aspekty, które pomagają nawiązywać i pielęgnować kontakty polsko-niemieckie.
Fundatorzy w ostatnich dekadach poszukiwali wrocławskich wyrobów złotniczych w całej Europie, na niemieckich i zagranicznych aukcjach sztuki. Kolekcja ta uchodzi za wzorcową. Życzeniem Profesora było, aby jako depozyt była ona prezentowana w Starym Ratuszu. Tak, więc to cenne rzemiosło artystyczne wróciło do miasta, w którym powstało, jako świadectwo historii sztuki Wrocławia.
Informacja pochodzi ze strony organizatora
