W innym świetle – J.E Jędrzejowska - [Bystrzyca Kłodzka]

Justyna E. Jędrzejowska – Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, w roku 2013 ukończyła wydział grafiki (specjalizacja grafika warsztatowa – serigrafia). Tematem wokół którego oscyluje twórczość J. Jędrzejowskiej, jest „znaczenie” odnajdywane za pomocą tautologicznej wobec rzeczywistości, banalnej fotografii. Rozumiana ona jako obrazy z pamięci kogoś zupełnie obcego, przedstawiające nieznanych ludzi, nieznane zdarzenia, jest rzeczywistością sprasowaną do 2 wymiarów. Mimo to, posiada moc przywoływania głęboko ukrytych w pamięci doświadczeń. Prace malarskie są próbami zespolenia fotografii z przeprowadzoną na nich złożoną analizą. Mają charakter spojrzenia wewnątrz siebie, skonfrontowanego z okrutną dosłownością wybranych ujęć fotograficznych.

R.Barthes zauważył, że wzrok jest skierowany nie tylko na zewnątrz, ale i do wewnątrz. Powoduje to, że trudno jest nam zupełnie obiektywnie odbierać rzeczywistość. Umysł w swym zaborczym dążeniu zawsze znajdzie schemat. Fascynacja tym co dzieje się z obrazem, konkretnym i zdefiniowanym, natomiast w umysłach odbiorców nieustannie na nowo konstruowanym, prowokuje chęć spotęgowania procesu myślenia o tym co widzimy. Codzienna rutyna i podążanie utartymi ścieżkami pomagają zobaczyć płynność rzeczywistości i zmienność jej obserwacji. To jak oglądanie pod mikroskopem dnia powszedniego, można wtedy dostrzec drobne zmiany lub elementy świata nas otaczającego, których wcześniej nie dostrzegaliśmy.

W konsekwentnym i niezmiennym byciu wobec nas tkwi właśnie siła obrazu, zaprasza on swą statycznością do kontemplacji. Malarstwo prezentowane na wystawie stara się wzmocnić swą głębię, balansując pomiędzy abstrakcją a konkretem. Jest kompilacją fotografii będącą niejednoznaczną wizją rzeczywistości, w której jak we wspomnieniu, zrównuje się istotność treści z sposobem jej podania. Bywa, że to jakie coś jest często odsuwa na dalszy plan to czym jest i odwrotnie.

Koncepcją wystawy jest stworzenie środowiska przyjaznego przenikaniu się znaczeń i zapożyczeń pomiędzy zawartymi w niej realizacjami. Od razu możemy porzucić pytanie „Co autor miał na myśli?” ponieważ pozorny chaos jest zaproszeniem do własnej refleksji, mikro narracji, afektywnych zakotwiczeń i konfabulacji, które pozwolą go okiełznać.

Obrazy prezentowane na wystawie malowane są w perspektywie, odrzucającej skrajny mimetyzm na rzecz wywoływania procesu jakim jest odbiór. Tematem natomiast jest rzeczywistość pominięta, ukryta na peryferiach widzenia, z których wyłonić się może jedynie zobaczona w nowym, innym świetle.