Cień Boga w ogrodzie architekta.Ta straszna sztuka współczesna.

W 1985 roku rozpoczęły się prace koncepcyjne nad parkiem de la Villette. Bernard Tschumi, który wygrał konkurs na to założenie, zaprosił wówczas do współpracy filozofa Jacquesa Derridę. W tym samym czasie konkurencyjny zespół kierowany przez amerykańskiego architekta Petera Eisenmana wykonał podobny gest i również zaprosił Derridę do udziału w szeregu dyskusji związanych z tym projektem. Jako punkt wyjścia do rozmów z zespołem Eisenmana filozof zaproponował swój esej poświęcony zagadnieniu występującemu w filozofii Platona pod nazwą „chora” (χώρα). Filozofia zachodnia zmaga się z tym pojęciem od prawie 2,5 tysiąca lat. Współczesne interpretacje tego pojęcia mogą wskazywać, iż jego przywołanie w kontekście projektowania dzieła architektury może mieć bogate uzasadnienia, jakkolwiek wyprowadzające poza pospolicie rozumianą sztukę budowania. Zdaniem niektórych komentatorów „chora” jest wskazówką na możliwość architektury przyszłej, takiej która przekracza to, co możliwe. Twórcza inwencja, do jakiej nakłania Derrida w komentarzu do projektu Tschumiego, jest wskazówką na boskość nieznaną, na nieznanego Boga, którego nie ma.